Nadgodziny nie są niczym niezwykłym ani niczym złym. Trzeba jednak mieć elementarną świadomość, że ich powstawanie de facto świadczy o braku kompetencji pracodawcy w obszarze organizacji pracy. Normy czasu pracy określa Kodeks Pracy – w sposób jasny, klarowny i oczywisty.

Nadgodziny to objaw bezradności pracodawcy. Fakt, że pracownicy traktują je jako źródło dodatkowego dochodu świadczy o tym, że są bardzo marnie wynagradzani. To, że ktoś kosztem własnego czasu wolnego, który powinien spędzać albo na wypoczynku, albo na załatwianiu swoich prywatnych lub rodzinnych spraw, przychodzi do pracy, jest z powodu powyższej argumentacji skandalem i demonstracją nieudacznictwa zarówno pracodawcy, jak i (co przykro przyznać) organizacji związkowych. Oczywiście trzeba wykluczyć sprawy losowe, awaryjne lub życiowe – po to ktoś wymyślił nadgodziny, nie zaś jako formę sprawienia, że dzięki nim wypłata będzie wystarczała na pokrycie kosztów utrzymania siebie i rodziny.

Każde narzędzie da się wykorzystać w dobrych i złych intencjach. Podobnie jest z nadgodzinami.

Dlaczego został przypuszczony tak wulgarny i knajacki atak na mnie? Odpowiedź jest prosta: trafiłem w samo sedno, jedno proste pismo z pytaniami (kliknij) zagroziło czyimś podstawowym i żywotnym interesom. Odrzucając wszystkie kloaczne wulgaryzmy, chamskie epitety, opisy z mchu i paproci, zostaje tylko skowyt i wycie o tym, że ktoś może ujawnić: kto i gdzie był przodownikiem nadgodzin. Bo gdy się okaże, że bojownicy ZZPRC przytulali po kilka albo i kilkanaście tysiączków za pilnowanie wiatru w hali, a ich kolegom spadały tylko ochłapy z pańskiego stołu, to może się okazać, że w całym blokowaniu porozumienia płacowego nie chodziło o szczytne ideały i walkę o równość, ale o własne koryto – napełniane kosztem właśnie tych najskromniej zarabiających – żeby fundusz płac szedł na nadgodziny, a nie na podwyżki. Zaczyna się chłopakom pod tyłkiem palić, stąd chamski, prostacki atak – aż się dziwię, że się nie okazało, iż miałem dziadka w Wermachcie, ojca w KGB, a babcię w Radzie Rabinackiej. Kolegom z Zarządu Ruchu Ciągłego puszczają zwieracze, ja jednak mimo wszystko chcę być koleżeński i aby mieli czas na przygotowanie kolejnych paszkwili, chciałbym poinformować, że tematu patentów nie zostawię, podobnie jak tematu remontów.

PS.

Panowie z władz ZZPRC, czy naprawdę chcecie wyciągać, gdzie czyja rodzina jest zatrudniona? Serio chcecie śledzić awanse i pięcioletnie efekty ich pracy?

I jeszcze jedno ciekawe pytanie: o ile mogłyby być wyższe płace całej Załogi, gdyby nie fakt, że niektórzy zaradni byli przodownikami? Bo może by wystarczyło na stażowe…

Sławomir Kamiński, wiceprzewodniczący NSZZ „Solidarność”