Gdy odwiedzamy kolejne wydziały naszej firmy to zawsze pojawia się temat: konsolidacji (konsolacji) i zawsze pojawia temat bierności związków zawodowych i Pracowników. Ludzie twierdzą że te pierwsze nic nie robiły, co jest oczywistą prawdą, z wyłączeniem NSZZ Solidarność – to my w największej ilości pojechaliśmy do Warszawy na protest, w tym połowę protestujących zmobilizował ówczesny przewodniczący Zarządu Oddziału NSZZ Solidarność „Ziemi Puławskiej” – Sławomir Kamiński.

Faktem jest że ZZPRC popierało konsolidację – więc przeciw czemu miało protestować? Reszta jak zwykle płynie z nurtem.

Drugim elementem jest bierność Pracowników – która też jest faktem. Z czego wynikała? Z wielu czynników, ale ten najważniejszy chyba jest taki że ludzie uważali że od rozwiązania tego problemu jest ktoś inny czyli: związki zawodowe. Niestety rzeczywistość była i jest taka, że ogromna ich część zajmuje się tym żeby trwało ich dolce vita – żeby zatrudniać członków rodziny, brać 10 D (albo więcej jeśli się tylko da), chodzić w godzinach pracy na polowania, przychodzić pijanym do pracy, organizować wiece poparcia dla partii politycznych, okradać firmę podając zawyżona liczbę członków, etc.

Wyjątkiem od powyższej reguły jest NSZZ Solidarność, która przez ostanie lata mozolnie odbudowuje swój wizerunek – robimy to skutecznie, bo jesteśmy największym związkiem.

Dziś cała Załoga stoi przed podobnym dylematem jak w 2012 roku, z tym wyjątkiem, że dziś już wszyscy znają prawdę i nikt nie może powiedzieć, że nie ma wystarczających danych do podjęcia decyzji.

Dziś KAŻDY Pracownik dokona w pełni świadomego wyboru:

Czy jest za konsolidacją – czy przeciw?
Czy jest za naszą samodzielnością – czy nie?

Jeśli w najbliższych wyborach do Rady Pracowników – Załoga opowie się za ZZPRC, OPZZ, ZZIiT, KADRĄ czyli Tarnowem – to nie będzie już żadnej wymówki.

Jeśli natomiast zagłosuje za kandydatami NSZZ Solidarność – to będzie jasny znak dla RZĄDZĄCYCH, że chcemy wyjść z GRUPY na własnych warunkach – chcemy samodzielności, chcemy wolności.