Rozpoczęły się kolejne wybory na zarządu z wyboru Załogi. Myślę, że to dobra pora, żeby podsumować mijające dwie kadencje dotychczasowego reprezentanta.
Czy zrealizował swoje obietnice wyborcze? czy był, jak deklarował, reprezentantem całej Załogi?
Program wyborczy Andrzeja Skwarka był skoncentrowany na kilku obszarach, z których najważniejsze to – utrzymanie integralności naszych zakładów, wzrost wynagrodzeń, nowy taryfikator.
Dziś po sześciu latach kadencji swoje wystąpienie w radiowęźle rozpoczął od tego, że był bezpardonowo atakowany przez inne związki, że z tego powodu nie chciał kandydować. Czy to były bezpardonowe ataki ?? Na pewno nie, to były trudne pytania dla pana prezesa i próba rozliczenia jego działań w zarządzie i nie był to powód , żeby od razu strzelić focha.
Mając tak ogromne poparcie Załogi (ponad 1600 głosów) i zdecydowaną wygraną w I turze – wybraniec Załogi przysłowiowe góry powinien przenosić. Dziś mówię sprawdzam i co?
Lata minęły jak jeden dzień, efekty są niewielkie, żeby nie powiedzieć żadne, no może kosmetyczne.
Jako szeregowy pracownik firmy, stwierdzam, że od przynajmniej trzech lat nie zauważyłem żadnych zmian na lepsze – wzrostu wynagrodzenia, wzmocnienia pozycji „Puław”
w Grupie Azoty, na pewno jedno udało się załatwić – poziom frustracji Załogi jest większy niż trzy lata temu, związki są skłócone, Załoga skłócona, pracownicy opuszczają zakłady w poszukiwaniu lepszych zarobków.
Próba przypisania sobie jako realizację programu działań wszystkich związków ( np. L2, gwarantowane nagrody na Święta i Dzień Chemika ) – jest po prostu nieuczciwa. Tych kilka zmian na lepsze w ZUZP – nie powstało z inicjatywy p. Skwarka, ale z determinacji wszystkich zakładowych organizacji związkowych.
Wiele kontrowersji i niepokoju wśród Załogi wzbudziła strategia dla ZAP do roku 2030. Jej zapisy robiły z nas przysłowiowego wasala, de facto traciliśmy swoją podmiotowość. Ograniczenie funkcji „Puław” do zakładu produkcyjnego to również groźba zwolnienia z pracy setek osób, kompletna marginalizacja zakładów i miasta, po prostu upadek. W tym miejscu ciśnie się na usta kolejne pytanie – w przeciągu 6 ostatnich lat – ile nowatorskich inwestycji wymyślono i wdrożono w Pionie Strategii, który nadzorował Andrzej Skwarek ??? Czy największa aktywność dotyczyła tylko patentów – ile z nich wdrożono ?? jakie wymierne korzyści przyniosły ZAP ??
Czy kandydat ZZPRC na trzecią z rzędu kadencję przypomniał wreszcie sobie jak głosował ws strategii??? Może do materiałów wyborczych niech dołączy protokół z głosowania, nie będzie więcej pytań w tym zakresie.
W tym roku kandydat ZZPRC do wyborów idzie pod takimi samymi hasłami jak trzy lata temu i jak sześć lat temu. Znowu obiecuje walkę o integralność zakładów, lepsze wynagrodzenia – nowością jest hasło progresywnej nagrody rocznej, ale to była część programu „Solidarności” sprzed trzech lat.
Czy daje gwarancję ich realizacji?? Wątpię – miał na to sześć długich lat, a fakty są nieubłagane.
W tym miejscu zwrócę uwagę na jeden fakt – żaden z kandydatów o tym nie mówił – wreszcie należy zabezpieczyć poprzez odpowiednie zapisy w ZUZP pracowników ZAP odchodzących na emeryturę –
z urzędu awans o jedną grupę + kategoria D.
Na tle innych kandydatów – osoba Piotra Murata ma wg mojej oceny duży plus – bo to kandydat niezależny. Nie jest członkiem żadnego związku, co daje gwarancję równego reprezentowania Załogi, wyciszenia emocji i realizowania swojego programu. Tylko taki kandydat daje szansę na zbudowanie platformy porozumienia. Oczekiwania załogi są duże i w pełni usprawiedliwione. Najbliższe lata będą trudne i pełne wyzwań. Otoczenie firmy może się dynamicznie zmienić. Jak tlenu potrzebujemy jedności i wspólnych działań. Paradoksalnie może to być również dobry czas dla naszych zakładów i polskiego rolnictwa.
Nowe czasy wymagają nowych wyzwań i nowych ludzi.
Dariusz Kapciak
